سرای

بنی آدم اعضای یکدیگرند که در آفرینش ز یک گوهرند- چو عضوی بدرد آورد روزگار- دگر عضوها را نماند قرار - تو کز محنت دیگران بی غمی- نشاید که نامت نهند آدمی